Maand: mei 2014

Onlangs overleed Ron van den Berg alias ‘De openluchtbadman’ of ‘Mister Openluchtbad’. Een even beminnelijke als charismatische persoonlijkheid zonder wie Zwolle Zwolle niet zou zijn. Het onderstaande gedicht schreef ik eerder, met kennelijk vooruitziende ‘blues’. De zeer geslaagde filmimpressie is van mijn oud-leerlinge Tessa Kraijer. Trots ben ik zowel vanwege haar talent als haar ontroerend eerbewijs aan Ron.

 

OPENLUCHTBADBLUES

 

Voor Ron van den Berg

 

Niets weemoediger dan dit verwinterd zwembad

zo aan het einde van een zondag zonder sfeer,

niet meer licht en evenmin al donker wanneer

je plotseling die blinde vlek ziet in de stad.

 

Geen beter beeld van het verloren paradijs

dan dit in zichzelf gekeerd en kleumend lustoord

met zijn loketten dichtgespijkerd naast de poort

en op de bodems zelfs een laagje blad met ijs.

 

Alleen níet het ijs dat wordt verkocht op dagen

vol geurend groen en hoge temperaturen,

wanneer je kaartspeelt bij schaduwrijke hagen

 

en de zomer bijna eeuwig lijkt te duren.

Je duikt, zwemt, je laat je hier niet gauw verjagen

en ziet steeds de badman in Gods water turen.

 

(PG)

 

 

NB Zomer 2006 trok het Openluchtbad Zwolle met zijn altijd zonnig gehumeurde medewerkers ruim 82 000 bezoekers. Een opmerkelijke prestatie voor een stad van meer dan  110 000  inwoners. 

Related Images:

Met de aankondiging van mijn romancyclus De morfinetrilogie heb ik een kleine lawine over mijzelf afgeroepen, overstelpt als ik word door vragen op straat, per mail, telefoon – er belde zelfs een aardige Belgische mevrouw.

Ziehier de twee belangrijkste vragen:

1 ‘Heb ik iets gemist als ik Verbrande Schepen en Augustusland nog niet heb gelezen?’

2 ‘Kun je een tipje van de sluier oplichten over het derde deel? Titel? Inhoud?’

1

Tja, wat zal ik zeggen? Natúúrlijk heb je wat gemist als je Verbrande schepen en Augustusland nog niet hebt gelezen; kijk maar op hun webpagina’s, naar alle lezerspost en andere reacties. Tegelijkertijd zijn de verschillende delen als afzonderlijk boek heel goed leesbaar. Verbrande schepen bijvoorbeeld op een terras en Augustusland op een bankje aan een bosvijver – in welke volgorde men maar wil. Wel is het zo dat deze boeken, en zeker als het derde deel er eenmaal is, een samenhang vertonen en elkaar versterken. Ze reageren dus op elkaar, wat ik als romanrijm zou willen betitelen, en ik weet dat er lezers zijn die daarvan houden. Ze vinden het leuk om dingen te herkennen en voelen zich steeds meer thuis in de opgeroepen romanwereld. Het derde deel zal daar ten slotte ook een aanzienlijke bijdrage aan leveren.

2

Eén tipje dan. Er wordt in het nieuwe boek weer veel gewandeld in gemijmerd. Bloemen komen er met grote regelmaat in voor, met name de klaproos ofwel papaver waarvan het extract uiteindelijk voor morfine zorgt – laat er overigens geen misverstand over bestaan dat er enig verband zou zijn met de drugsscene. Maar meer dan in de twee vorige delen bevindt de morfine zich nu in het kloppende hart van het verhaal.  Vooruit, nog een tweede tipje. Het derde deel is geschreven in de jij-vorm, waardoor je als lezer nog directer bij alle gebeurtenissen word betrokken. En (dat wordt dan het derde en nu echt het laatste tipje) het verhaal kent weer verschillende dimensies: waan of droom versus werkelijkheid, figuren uit een schimmenrijk en wezens van vlees en bloed, een tijdlijn volgens de klok en wat ook wel genoemd wordt: innerlijke tijd, de tijd die je in je meedraagt, die soms terugkomt, zich dan weer terugtrekt, maar die het linnen is waarin onze ziel is geweven…

Wie nu zijn nieuwsgierigheid niet meer weet te bedwingen, kan een gesigneerd exemplaar van Verbrande schepen en Augustusland thuisgestuurd krijgen, door heel eenvoudig een mailtje te sturen naar paul.gellings@ziggo.nl of naar info@uitgeverijpassage.nl  onder vermelding van: ‘Morfinetrilogie’.

 

 

Related Images: