Onlangs overleed Ron van den Berg alias ‘De openluchtbadman’ of ‘Mister Openluchtbad’. Een even beminnelijke als charismatische persoonlijkheid zonder wie Zwolle Zwolle niet zou zijn. Het onderstaande gedicht schreef ik eerder, met kennelijk vooruitziende ‘blues’. De zeer geslaagde filmimpressie is van mijn oud-leerlinge Tessa Kraijer. Trots ben ik zowel vanwege haar talent als haar ontroerend eerbewijs aan Ron.
OPENLUCHTBADBLUES
Voor Ron van den Berg
Niets weemoediger dan dit verwinterd zwembad
zo aan het einde van een zondag zonder sfeer,
niet meer licht en evenmin al donker wanneer
je plotseling die blinde vlek ziet in de stad.
Geen beter beeld van het verloren paradijs
dan dit in zichzelf gekeerd en kleumend lustoord
met zijn loketten dichtgespijkerd naast de poort
en op de bodems zelfs een laagje blad met ijs.
Alleen níet het ijs dat wordt verkocht op dagen
vol geurend groen en hoge temperaturen,
wanneer je kaartspeelt bij schaduwrijke hagen
en de zomer bijna eeuwig lijkt te duren.
Je duikt, zwemt, je laat je hier niet gauw verjagen
en ziet steeds de badman in Gods water turen.
(PG)
NB Zomer 2006 trok het Openluchtbad Zwolle met zijn altijd zonnig gehumeurde medewerkers ruim 82 000 bezoekers. Een opmerkelijke prestatie voor een stad van meer dan 110 000 inwoners.
