Poorten van Zuid in straten en pleinen
zolang je ervoor staat kun je nog denken
daarachter ligt niet alleen een andere wereld
maar ook een andere tijd
dagen die ruiken naar water
en zand, zonder verkeer
zonder bomen, een schaduw
vluchtig en vaag: een hoed
een paar schouders, twee benen
die als stelten verdwijnen
in het nieuwe trottoir
of nachten met gebonk op de deur
laarzen op trappen, lampen waarmee
ze je van je matras komen plukken
spooklicht over het behang
met het aquarelletje waaraan straks
alleen de lege plek nog herinnert
zolang je ervoor staat treed je dus
binnen in je eigen gedachten
maar zodra je eronderdoor loopt
vervliegen die oude nachten en dagen
in het zwarte gat van vandaag
PG
