Vorig leven Zuid

Plan Zuid

Ik ben geboren uit rommelig
vlierenland en heimelijk moeras,
uit vruchten Gods en muggen.

Herinner me mijn tocht over
de rivier, langs dorpen, een
paviljoen, een aanlegsteiger.

Daarna een roestig labyrint
met grafstenen betegeld. En
hoe ik in ochtendnevel zocht

naar een wieg en naar een weg
achter de boomgordijnen aan
de oever van de wetering.

Herinner me het plan: oker
Utopia op perkament waarin
men mij begon te dromen met

boerenhuizen en hun luiken.
En boulevards. En capitolen.
Niemand die het verdriet

voorzag. Niemand voorzag nog
glazen avonden of granieten
zondagen alleen met Bach.

 

Atlantis aan de Amstel

Soms wil ik terug, al weet ik niet
waarheen. Ik zie een straat, somber
en verlaten aan het einde van de nacht.
Dan, in een okerroze morgen, verlaten
tramrails met bovenleidin­gen als
hinkelbanen in de lucht.

Of een plein in avondschemer, paasvuur
op een sportterrein. Nu begint het!
Achter de hekken om de velden moet
het zijn! Wordt straks de terugreis
ingezet – al weet ik niet waarheen.

Soms wil ik terug en dwaal langs brede
boulevards waar niemand mij nog kent.
Zoek ik donker? Zoek ik licht? Een kapel?
Een cabaret? Een veerpont of een kerkhof?
Een zwembad of een wandelweg?

Een jazzcafé zal het je openbaren.
Daar dan uren blijven waken met alle
brandlucht in je ziel. Tot de drank
in ochtendnevel over­gaat en opeens
de stad zich ontvouwt als een lelie.

 

PG (uit De stem van de herfst, 2004)

Related Images: