Mijn moeders sprookjesboek

Dit mij zeer dierbare gedicht bleek enige tijd geleden in de top 100 (op meer dan tienduizend inzendingen) van Turings nationale gedichtenwedstrijd te staan. Het maakt deel uit van de tien in Met het oog op morgen voorgelezen gedichten en het is opgenomen in de bloemlezing Liegen op een hoger plan (uitg. Van Gennep), naast een krachtig en beeldrijk gedicht van Ruben van Gogh over lampionnen in de nacht, een van de mooiste uit de bundel. Ook nog in goed gezelschap dus. Ik zie mijn moeder vanaf haar verre plek even met een glimlach knikken en luisteren naar

Stil Pinksteren; haar stem die zwak wordt
haar hand die naar de kast wijst waaruit ik
haar oude sprookjesboek mag pakken

het is van jou nu, zegt ze; ze kreeg het
zelf van haar vader op een middag in
een nog ongeschonden Rotterdam

hoe klein ben ik toch weer vandaag
hier lopend door een straat met dat
grote boek onder mijn arm geklemd

in een geur van zand en bloemen
met iedere regendruppel sterker
terwijl de hemel donker kleurt

Stil Pinksteren, ondanks de vogels
die hun nesten een voor een verlaten
hun wiekslag en hun schril geroep

ze herinneren je de hele dag aan haar
breekbaar hoofdje in twee kussens
gezicht geen tel uit je gedachten

ook al dwaal je bij momenten weg
op de zachte hartslag van haar boek
niet gesloten; alleen doorgegeven

(PG)

Related Images: