“Zijn gevoelens lopen als een golfbeweging door het boek heen”.
De Zwolse gebouwen en welbekende fietstunnels zijn versierd met de regels van de voormalig stadsdichter. Naast dichter is Paul Gellings (61) schrijver van verschillende romans. Zijn jongste roman Augustusland werd gepubliceerd in april 2013 en kreeg een nominatie voor het Overijssels boek van het jaar. Een roman gebaseerd op de periode waarin zijn vrouw, Erna, ernstig ziek werd.
Door Michelle van der Molen
Aranka: “Het is een hele gevoelige man. Echt een romanticus. Hierdoor is hij ook kwetsbaar, maar dat laat hij niet altijd merken”. Iemand die zijn gevoelens liever laat vertellen door zijn pen.
Aranka herkent de emoties van Paul weer terug in zijn schrijven. De dingen die hem pakken zijn verweven door het verhaal. Zijn gevoelens lopen als een golfbeweging door het boek heen. “Het is niet zo’n machofiguur. Je ziet heel vaak dat mannen dat niet durven, hun gevoelens uiten. Paul is daar niet bang voor”. Snel voegt ze toe dat het hier niet om het soort ‘kleffe romantiek’ gaat. Dat vindt ze maar niks en doet haar goede vriend geen waarde aan. “Zijn romantiek is in evenwicht, het moet wel sfeervol blijven. Als een poëtische beschrijving van een mooi landschap.”
Het boek Augustusland droeg Paul op aan de ouders van Inge, zijn nichtje. “Dit was ontzettend emotioneel en het hakte er goed in. Hoe hij schrijft over de ziekte van Erna en de manier waarop mijn ouders op dat moment voor zijn gezin klaarstonden, dat was ontzettend mooi om te lezen”. Wanneer Inge hierover vertelt, klinkt ze aangeslagen. De waardering die er voor haar aan dit gebaar verbonden zit is duidelijk voelbaar. Inge kent Paul al vanaf haar 21e, maar op die leeftijd snapte ze nog niet waar Paul mee bezig was. Paul is getrouwd met haar tante, Erna. “Toen kwam er een baby en daar hoorde Paul bij. Ik snapte geen biet van zijn schrijven. Nu ik ouder ben en meer levenservaring heb gekregen, begin ik zijn schrijven meer te waarderen”. Aranka: “Ik vind de zinnen uit zijn romans altijd zo opvallend. Hoe hij de dingen omschrijft, het had net zo goed een gedicht kunnen zijn”.
Op dit moment werkt Paul rustig naar zijn pensioen toe. Onder zijn familie- en vriendenkring is het welbekend dat hij zich meer wil focussen op het schrijven van zijn boeken. “Ik noem het maar zijn andere werk”, lacht zijn collega Leo van Lierop. “Hij heeft het er weleens over, dat hij nog maar een paar jaar hoeft te werken. Dan kan hij eindelijk datgene doen waar zijn hart ligt”, zegt ook Inge enthousiast. Ook al werkt Paul langzaam naar zijn pensioen toe, hij blijft nauw betrokken bij zijn werk. Leo: “Hij doet dat zonder zijn aandacht op de leerlingen te verliezen. Hij brengt zijn passie echt over op zijn leerlingen”. Dat kan zijn goede vriendin Aranka van Wijnbeek alleen maar beamen. “Het is mooi om te zien hoe Paul met jonge mensen omgaat en hoe hij zijn informatie doorgeeft. Hij laat de mensen echt in hun waarde, op een heel natuurlijke manier”. Ook al moet iets steeds weer worden uitgelegd, hij blijft zijn geduld bewaren.
Leo omschrijft Paul als een vriendelijke, rustige, kalme collega. Maar wel met enig statuur. Hij kan zijn werk en privé goed gescheiden houden. Op het werk heeft niemand het door, wanneer Paul bezig is met het schrijven van een nieuw boek. Hij houdt het liever geheim. Leo: “Dan loop ik door de winkel en zie ik zijn werk op het tafeltje liggen. Dan ligt Paul Gellings daar. Hij vindt het leuk dat ik hem laat merken dat ik zijn boeken heb gelezen. Hier is hij toch wel nieuwsgierig naar.”
Inge heeft geen idee waarom Paul het niet laat merken wanneer hij bezig is met een nieuw boek. “Hij gaat meestal een paar dagen weg om te schrijven. Wanneer hij bezig is met zijn Franse vertalingen, vertrekt hij naar Parijs. Schrijft hij een verhaal dat zich afspeelt in Hardenberg, dan is hij ook daadwerkelijk te vinden in een huisje in Hardenberg”.
In maart 2014 is zijn boek ´Amsterdam Quartier Sud´ uitgekomen, in het Frans. Niet zo’n gekke keuze, als je weet dat Paul al meer dan twintig jaar het vak Frans doceert op de Thorbecke Scholengemeenschap in Zwolle. Het Frans zit Paul in zijn hart.
In februari 2012 wordt hij dan ook tot Ridder in Orde der Academische Palmen benoemd, door het Franse Ministerie van Cultuur. Paul speelde op dat moment al veertig jaar een belangrijke rol in de Franse taal en cultuur. Onder andere als schrijver, maar ook als vertaler. Inge: “Hij draagt het speldje met trots. Het zit elke dag weer vastgepind op z’n jasje. Maar je moet er wel naar vragen, want zelf zal hij er niet snel over beginnen”. Een bescheiden, maar trotse schrijver.
Dat het hier om een bescheiden man gaat, is wel duidelijk. Paul bevindt zich vaak in grote schrijverskringen, maar schept hier niet graag over op. Het ene moment zit hij thuis aan de keukentafel, het andere moment bespreekt hij zijn ideeën met groot schrijver Kader Abdolah. Aranka: “Hij leeft echt in een schrijverswereld. Het is een hele intelligente man, die zich vaak begeeft in intellectuele kringen. Maar hij heeft vooral veel humor. Het is iemand die je moet leren kennen om hem te waarderen”. “Hij komt ook altijd met de juiste tips. Hij kent mijn smaak echt goed, op intellectueel gebied. Het komt bijna nooit voor dat ik het boek waar Paul me op heeft gewezen, maar niks vind, “ zegt ze opgewekt. “Het is een waardevolle vriend, dat heb je lang niet met iedereen”.
Ja sorry voor alles meneer!
Leuke boeken Paul!
Ha dank – daar doe ik het voor!