Ga je mee terug naar dat marktje achter
de kerk toen de dagen zonder dat wij
het wisten één grote vooravond waren
al wisten we evenmin waarvan
maar loop met me mee naar de kramen
sneller dan het zeeflicht boven het plein
kom aan in die zwart-witte morgen
en probeer voor wat het waard is
de ingehaalde tijd stop te zetten
misschien zie je er nog een bekend gezicht
naar je lachen, een hand naar je zwaaien
momenten niet als afscheid bedoeld
die dat toch steeds weer blijken te zijn
ga daarom mee terug naar dat marktje in het voorjaar
om dat ongedaan te maken, koop een appel
een peer, koester de onschuld, de broosheid
van sterren bedreigd met instorten
PG