Naar schilderwerk van Anneke Wilbrink
Magie in acryl: steeds weer die verf
waarin de diepte openbreekt en tegelijk
beelden die zich hullen in hun eigen contouren
alles in beweging, springlevend, zomaar
toegevoegd aan de wereld
Als gezien, naar buiten kijkend, door vensters
van kristalhelder glas, dit festival van zingende
lijnen en tinten, gezichten op steden, bossen, meren
soms dooreenschuivend als in een caleidoscoop
altijd met een ergens in onophoudelijke verten
verzonken verdwijnpunt
Een ziel op het doek, een zeil aan de kim
en zie, deze nieuwe aarde draait verder: een boot
gewiegd door opvarenden, bomen, kanalen, heuvels
aan de voet van Metropolis, penseelstreken wederom
slierten, vlekken, stippen en partituren – nee, nergens
verdoezeld, maar aanwezig als kleur op je tong
of melodieën in je innerlijke klankkast
op de steeds hernieuwde cadans
van betovering
PG
