Kader, Rana, Ella

Inmiddels heb ik schrijver Kader Abdolah en schilderes Rana Berends, met wie ik al heel lang bevriend ben en wier werk ik bewonder, bereid gevonden te spreken op de presentatie van Augustusland op 19 april. De muziek op 19 april zal worden verzorgd door de talentvolle, jonge saxofoniste Ella Meeuwsen (13). Een gelukkig gesternte.

Raan
Zelfportret van Rana Berends. Mooi Droste-effect.

Als motto van het boek heb ik een gedicht gekozen van de Perzische dichter Ahmad Shamlu, wiens werk ik dankzij Kader heb leren kennen. We hebben in de jaren negentig samen veel van Shamlu in het Nederlands vertaald, wat ook voor een deel de grondslag heeft gelegd voor onze vriendschap.
Ziehier het motto van Augustusland:

NOCTURNE

Een poort
is er niet
een weg
is er niet
er is geen nacht
geen maan
dag
noch zon
is er
buiten de tijd staan wij
verbittering vlijmt in de lendenen.

Niemand
praat
met elkaar
alleen de stilte
spreekt
met duizend tongen.

Ahmad Shamlu (Nederlandse vertaling van Sharog Heshmat Manesh)

kader
Boekenweek 2011. Met Kader Abdolah ‘in gesprek’.

Kader, in wiens romans, de poëzie altijd een hartig woordje meezingt, zal iets vertellen over de rol van de poëzie in mijn proza.
Van haar kant heeft Rana, die met haar penseel in mijn ogen een rasvertelster is, mij beloofd zich uit te spreken over de rol van de schilderkunst in wat ik schrijf. Ik ben benieuwd. Iedere herfst maken zij en ik een reis en staan vaak samen hardop te dromen bij stadsgezichten en/of schilderijen.
Saxofoniste Ella Meeuwsen heeft mij al veelvuldig meegesleept met haar weergaloze, donkerbruine spel dat ook, zo weet ik zeker, perfect zal passen bij de sfeer van Augustusland!

PG

Ella
Ella Meeuwsen in actie

Related Images:

Poëtische rondleidingen 2

Tot drie keer toe heb ik gisteren – Landelijke Gedichtendag, 31 januari 2013 – in het Groninger Museum gedichten voorlezend bij de stemmige schilderwerken van de tentoonstelling Nordic Art een aandachtig en beschaafd gehoor tegenover me gehad.

Eén ronde was zelfs geheel uitverkocht, wat niet wegnam dat er wat ‘verstekelingen’ aanhaakten. Al met al zal ik over de hele dag tussen de zestig en zeventig man hebben toegesproken.

Het was een bijzondere ervaring, waarbij mijn regels een harmonieus amalgaam aangingen met de beelden op de doeken. En het mooie was ook dat het publiek iedere keer weer in staat bleek zich tegelijk op het schilderij en het door mij gekozen gedicht te concentreren.

Hieronder een van mijn favoriete doeken, Koud bad van Eugène Fredrik Jansson uit 1911.

bad
Foto: Marieke van Nimwegen
Ik heb er het volgende gedicht bij voorgelezen

OPENLUCHTBADBLUES

Voor Ron van den Berg

Niets weemoediger dan dit verwinterd zwembad
zo aan het einde van een zondag zonder sfeer,
niet meer licht en evenmin al donker wanneer
je plotseling die blinde vlek ziet in de stad.

Geen beter beeld van het verloren paradijs
dan dit in zichzelf gekeerd en kleumend lustoord
met zijn loketten dichtgespijkerd naast de poort
en op de bodems zelfs een laagje blad met ijs.

Alleen níet het ijs dat wordt verkocht op dagen
vol geurend groen en hoge temperaturen,
wanneer je kaartspeelt bij schaduwrijke hagen

en de zomer bijna eeuwig lijkt te duren.
Je duikt, zwemt, je laat je hier niet gauw verjagen
en ziet steeds de badman in Gods water turen.

PG
(Uit Voorbij de eerste stad, 2007)

Related Images: