Je suis Tromp

Onderstaand opiniestuk publiceerde ik eind april 2015 in De Stentor. Inmiddels heeft een Alkmaarse bestuursrechter beslist dat de schorsing van wijlen huisarts Nico Tromp gedurende diens ziekteperiode rechtmatig was, al kon dat formeel natuurlijk geen enkel doel dienen (zie artikel NHD hiernaast). Verder wordt er gelogen over het feit dat de weduwe van de overleden patiënt en deze zelf geen toestemming hadden gegeven voor levensbeëindiging – dat zou ook gelden voor de aanwezige thuiszorg, waarbij ik mij in gemoede afvraag wat voor stem een instantie als de thuiszorg en/ of -hulp in vredesnaam in een dergelijke situatie kan hebben. De weduwe is overigens niet eens als getuige gehoord door de bestuursrechter.

Meer over deze zaak in een volgend artikel. Eerst dat wat ik hierover in april heb geschreven, als reminder en opdat niemand kan zeggen dat hij het niet geweten heeft…

 

IS ERBARMEN EEN MISDAAD?

De nasleep van de affaire-Tuitjenhorn (stille tocht op 17 april 2015, open brief van Anneke Tromp 18 april aan de ministers Schippers en Van der Steur, het kamerdebat op 29 april 2015) laat nog eens zien hoe ineffectief en ongeloofwaardig de op 31 maart 2015 verschenen onderzoeksrapporten over deze zaak in feite zijn. De geest is meer dan ooit uit de fles en moet wel leiden tot een groeiend maatschappelijk wantrouwen in de richting van genoemde ministers. Die accepteren immers beide rookgordijnen zonder enige vorm van kritiek. Hoe dan ook is met het postuum criminaliseren van huisarts Nico Tromp andermaal de plank keihard misgeslagen. Tromp maakte in oktober 2013 een einde aan zijn leven na beschuldigingen van onwettige euthanasie dan wel moord. Dat er voor hem goede redenen waren geweest om aan een terminaal zieke patiënt morfine en dormicum in hoge doseringen toe te dienen (einde maken aan doodsnood, voorkomen van volledige desoriëntatie bij ontwaken) ging er bij de betrokken instanties niet in. Ook waren ze ongevoelig voor het feit dat alles conform de wens van de patiënt zelf en naar tevredenheid van zijn nabestaanden was verlopen. Nee, Tromp moest en zou aan de schandpaal: men zou nog wel eens zien wie er de baas was.

A qui profite le crime, is een Frans gezegde en in dit geval een retorische vraag: wie heeft er baat bij de misdaad, wie trekt er profijt van? Wanneer justitie ’s nachts een inval doet bij een huisarts, zijn woning en zijn praktijk ondersteboven laat keren, de Inspectie voor de Volksgezondheid (die meer heeft van een Inquisitie voor de Volksgezondheid) de arts ook nog schorst omdat de patiëntveiligheid bij hem niet gegarandeerd zou zijn, het OM de arts laat weten dat als hij palliatieve zorg aan terminale patiënten bleef verlenen, hij in hechtenis zou worden genomen, ja, dan moet er wel een misdaad zijn gepleegd.

Nico Tromp werd verdacht van moord met voorbedachten rade omdat hij een patiënt die in ongekende doodsnood verkeerde op een menswaardige manier had geholpen, een noodsituatie waar het euthanasieprotocol nu eenmaal niet in voorzag. De afloop van het verhaal kennen we en is in zekere zin niet de afloop maar het begin. Want met de zelfmoord van Nico Tromp is begonnen wat de affaire-Tuitjenhorn is gaan heten: verdachtmakingen en omtrekkende bewegingen van de instanties, diepe morele verontwaardiging bij een groot deel van de publieke opinie.

Terug naar de vraag A qui profite le crime. Waar schuilt nu de misdaad in en wat voor baat zou huisarts Tromp gehad kunnen hebben bij het vermoorden van zijn patiënt ? Geldelijk gewin? Bevrediging van een perverse, sadistische neiging? Crime passionnel – had hij een oogje op de aanstaande weduwe? Absurde veronderstellingen. Als Nico Tromp al iets verkeerd gedaan heeft, dan is dat hoogstens een procedurele kwestie, waar hij zich niet aan de regels heeft gehouden omdat hij zich domweg niet aan de regels kón houden bij iemand die lag te stikken in zijn eigen bloed. Kortom, als erbarmen een misdaad is, ja, dan heeft Tromp een misdaad gepleegd, maar erbarmen is geen misdaad, het is de meest zuivere vorm van medemenselijkheid als het eropaan komt, en dan tellen procedures en voorschriften niet meer.

En toch is er in deze affaire iets intens misdadigs aan de hand, en wel van de kant van de instanties. Die zijn ieder gesprek met Tromp uit de weg gegaan, die hebben hem tot het uiterste gedreven, die hebben zelfmoord op hem gepleegd. Heeft hij werkelijk een fout gemaakt (behalve vertrouwen schenken aan een coassistente die hem vervolgens heeft verraden)? Ik vind van niet, en als het al zo was, dan was het beter geweest als hij zich in alle rust had kunnen verantwoorden voor het Medisch Tuchtcollege en niet tot een paar keer toe op een politiebureau – we leven hier niet in het land van Poetin. Voor de op 31 maart 2015 verschenen onderzoeksrapporten bestaat verder geen enkele ethische of humane rechtvaardiging. De IGZ heeft zichzelf onderzocht en heft haar in onschuld gewassen handen hoog op; het evaluatierapport van de ‘onafhankelijke’ commissie Bleichrodt is een broddellap van regeltjes en procedures. Daarin is de moraal van het verhaal dat de instellingen nauwelijks blaam treft en dat de fout goeddeels bij Tromp ligt. Precies wat minister Schippers, die het onderzoek gelastte, van meet af aan al wilde horen. In beide gevallen is er dan ook sprake van een potje natrappen, zonder één millimeter ruimte voor mededogen jegens de overleden huisarts en zijn familie. Het is te hopen dat de kamervragen die gesteld zijn over de affaire toch enige vat hebben gekregen op minister Schippers. Want wordt het na anderhalf jaar niet tijd dat ze beseft hoezeer ze met haar opstelling de kloof tussen de burger en de overheid vergroot en tegelijk gevoelens van onveiligheid bij huisartsen aanwakkert? Maar ik zie het somber in, vanwege haar onverzettelijk gelijk, gekoppeld bovendien aan een manifeste angst voor gezichtsverlies. Iemand die roept ‘niks erbarmen: richtlijnen zijn richtlijnen en protocollen zijn protocollen’ zal zich daar waarschijnlijk ook achter blijven verschuilen. Geen goede vertrekpunten dus voor zelfreflectie. Je suis Tromp.

 

(wordt vervolgd)

 

PG

 

Related Images:

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *