Groningse presentatie

De wereld als leugen ‘according to’ Ton Meijer…

Na de presentatie van De wereld als leugen in Zwolle heeft er ook in Groningen, en wel op 22 november in samenwerking met boekhandel Godert Walter in Sociëteit De Harmonie, een bijeenkomst rondom het boek plaatsgevonden. Daarbij is beeldend kunstenaar, theater- en filmmaker Ton Meijer met ondergetekende in gesprek gegaan. Dat had hij eerder gedaan, herfst 2015 in de orangerie van Museum de Buitenplaats te Eelde, en dat was me goed bevallen. Ook nu ontspon zich weer zinderende dialoog ten overstaan van een aandachtig gehoor.
Ton had inmiddels het boek gelezen en daar de hiernaast afgebeelde impressie bij getekend en geschilderd, een soort droom waarin de sfeer van mijn vertelling even helder als raadselachtig wordt verbeeld. Dat betekende dat ik op 22 november een gespreksgenoot tegenover me had die al zeer thuis was in De wereld als leugen en van wie ik als eerste lezer van mijn eigen werk veel heb opgestoken!

PG

PS Het leek me toepasselijk om dit korte fragment aan deze pagina toe te voegen. Hoofdpersoon Milan Hartwich en zijn vriend Tijl Kramer zitten in een kroeg, waar Tijl zijn visie geeft op de huidige stand van de letteren…

Tijl leegde zijn glas in twee teugen, waarna hij me bezwerend aankeek. ‘En weet je wat momenteel een belangrijke voedingsbodem is voor alle meuk die hier voor literatuur doorgaat?’
‘Geen idee. Misbruik en drankzucht in Vlaamse gezinnen misschien? Mensensmokkel en vrouwenhandel? Stront, seks en domme grappen?’
Getergd wuifde hij mijn opsomming weg. ‘Schei uit, dat zijn alleen maar modegrillen, inwisselbaar en morgen achterhaald! Nee, probeer het eens in een andere hoek te zoeken, Milan. Vooruit, wat moet je doen als je wilt leren schrijven?’
Ik dacht even na, terwijl hij me bleef aankijken met een blik die zowel dwingend als troebel was, en antwoordde: ‘Veel lezen.’
‘Je zegt het vriend: veel lezen, en dat is nou precies wat er momenteel niet meer bij is, het onontbeerlijke lezen, lezen en nog eens lezen! Nee, je breekt je nek over schrijversvakscholen of schrijversworkshops, cursussen creatief schrijven waar randfiguren de hele tijd “show, don’t tell” lopen te roepen, ”kill your darlings”, “suspension of disbelief” of “echt gebeurd is geen excuus”, en die iedere amateur wijsmaken dat-ie een groot schrijver zal worden als-ie die stelregels maar toepast, een heel lucratieve business, de IKEA van het geschreven woord. Boeken als meubeltjes met een montageschema voor zwakbegaafden. Het probleem met literatuur is dat het om een kunstvorm gaat die ogenschijnlijk binnen ieders bereik ligt. Iedereen kan tenslotte een boodschappenbriefje opstellen. Ach, was schrijven maar net zo moeilijk als muziek componeren of schilderen met olieverf! En toch, Milan, ik zou me natuurlijk zo laten strikken voor een dom baantje als schrijfcoach om even een smerig woord te gebruiken. Puur voor de centen. Jij nog een whisky?’

(Uit De wereld als leugen, Uitgeverij Passage Groningen. Vanaf 15 november in de boekhandel)

 

Related Images: