Begin februari jl. is het gedicht De Peperbus spreekt van Paul Gellings (zie ook ‘Dichtwerk‘) gegraveerd in een roestvrij stalen plaquette aangebracht in het voorportaal van de Onze Lieve Vrouwebasiliek te Zwolle. Het gaat om het tweede gedicht dat Gellings schreef in zijn stadsdichtersperiode van 2005 tot 2007. Hij las het voor bij de heropening van de toren in de lente van 2005. Het is opgedragen aan stadsbeiaardier Leon van der Eijk die bij dezelfde gelegenheid afscheid nam.
Dit is de tekst op de plaquette:
DE PEPERBUS SPREEKT
De dichter van de stad kijkt uit zijn zolderraam.
Dat doet hij iedere ochtend en bijna iedere avond.
Hij zoekt een tel en ziet mij in de verte staan.
Even luistert hij naar het spelen van de beiaardier
en droomt mij op de voorplecht van een stenen schip
dat onverstoorbaar meevaart met de aarde hier.
In de romp valt soms de zon door glas in lood,
soms trillen kaarsenvlammen in het halfdonker,
gebeden, vragen over het leven en de dood.
Alleen ieder antwoord gaat in raadselen gehuld,
nieuwe geheimen, een wolk, zoals die bronzen
nevel waar ons carillon de stad mee vult.
Wie ben ik toch? Voor late reizigers een baken,
tot na de laatste trein wacht ik hier goudgehelmd,
vuurtoren die uitkijkt op een zee van daken.
Zo ben ik bij daglicht ook een gids voor iedereen.
Voor wie mij kent is het onmogelijk verdwalen.
Opeens weet je het weer: daar moet je heen.
De dichter van de stad kijkt uit zijn dakkapel.
Hij heeft me laten spreken – maar de beiaard
is de echte stem waarmee ik mijn verhaal vertel.
Geschreven ter gelegenheid van de heropening van de Peperbus op 23 april 2005 en opgedragen aan scheidend stadsbeiaardier Leon van der Eijk.
