De tijd hervonden in de Stichtstraat

‘Eigenlijk ben ik er nooit weggegaan.’ Zo luidt de slotzin van Zuidelijke Wandelweg, het eerste deel van de herinneringen van Paul Gellings aan het Amsterdam-Zuid van zijn jeugd (deel II = De zomer van Icarus). Zijn binding met de buurt bleek onverwoestbaarder dan ooit op 29 mei jl. toen hij na de begrafenis van zijn geliefde buurvrouw Käthi Rottenberg een kijkje ging nemen bij zijn oude voordeur in de Stichtstraat; een plaquette was niet veelzeggender geweest…

voordeur
hierachter werd PG geboren; hij woonde er van 1953 tot 1964; ongemerkt hebben de jaren er de tijd blootgelegd... Foto Jenny Wiersema

STICHTSTRAAT

Hoorbaar de stilte
wanneer je stappen
overgaan in regels.

Als grind dat ruist
in deze huizenhoge
zee van tegels.

Als kinderstemmen
verwaaid in de tuin
om je geboortehuis.

Of muziek verstomd
hoog op balkons
aan vestingmuren
flat genaamd.

Of als het landje
waar je speelde:
voorgoed bekleed

met steen. Waar nu
alleen nog tegels
overgaan in regels.

(PG, 1994)

Uit Antiek Fluweel

Related Images:

3 antwoorden op “De tijd hervonden in de Stichtstraat”

Laat een antwoord achter aan Pieter Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *